Koty i Psy

Koty i Psy - wojna nadal trwa!

Ogłoszenie

10.04.13 r.: Dodane nowe dodatkowe pole w profilu użytkownika: Gatunek. Do niego trzeba wpisywać rasę albo pies, albo kot.

#1 2013-03-30 20:39:58

Nevastien

Nowy zwierzak

Zarejestrowany: 2013-03-29
Posty: 6
Punktów :   
Przynależność:: Stado Błękitnej Łzy.
Rasa:: Kot i ryś w jednym.
Gatunek:: BlackMysticA.

Teren Nevastiena

Dom, a tak dokładniej teren Nevastiana jest częścią rzeki graniczącej z ziemiami stada Czerwonej Iskry. Nigdy tu nie wchodzi i nie zachodzi słońce, ale bardzo, ale to BARDZO rzadko mogą się zdarzyć wyjątki. Nieważne, jaki księżyc ma kształt, białe, wielkie cuś oświetla to miejsce, a zwłaszcza most łączący wodę. Jest on ładnie, starannie wykonany i pomalowany na biało. Niesłychane, że mogą być białe świetliki, prawda? A jednak są u niego. Wszystko jest tu biało-niebieskie. Na wodzie pływają duże, białe lilie, a ich liście są dziwnie granatowe. Śmiało, można się położyć. Czasem pojawią się też kamyki małe i wielkie kamienie.
Naokoło rzeki znajduje się las z przeróżnymi drzewami najróżniejszych gatunków. Pnie są białe, a korony granatowe.
Pod dużym drzewem, wręcz bardzo grubym znajduje się mała, potulna grotka z  posłaniem z niebieskich liści. A na nich piękne, śnieżnobiałe prześcieradło ukradnięte podczas wędrówki. To tylko szczegół co do posłania. Znajduje się jeszcze coś w rodzaju granatowej poduszki. Także zwiniętej od kogoś. Ktoś z litości kiedyś dał mu ciepły, niebieski, gruby koc. Tak oto ma swe posłanko. Naokoło jego jest najwięcej białych świetlików. Nad nim znajduje się napis „ Ave Nevastien vel Roajith”. Skąd? Nie może wyjaśnić tej historii. To tajemnica.


Myślisz, że są u niego białe pnie, granatowe liście i inne takie? To tylko urok księżyca i nieba. Nie mają one zazwyczaj takiego koloru, moi drodzy.

Ostatnio edytowany przez Nevastien (2013-03-30 20:57:51)

Offline

 

#2 2013-03-30 21:39:20

Nevastien

Nowy zwierzak

Zarejestrowany: 2013-03-29
Posty: 6
Punktów :   
Przynależność:: Stado Błękitnej Łzy.
Rasa:: Kot i ryś w jednym.
Gatunek:: BlackMysticA.

Re: Teren Nevastiena

Cicha, łagodna noc, którą czasem zrywały odgłosy sów. W nią właśnie pojawił się na swym zacnym terenie Nevastien. Krokiem powolnym z piersią wyprostowaną, ale nie za mocno wypiętą. Nie chciał wyglądać zbyt popisowo, no ale to on. Kulturalny. Jak niemalże zawsze.
Nie szedł on bez pośpiechu, krok był nawet powolny, ale nie za bardzo. Nie był też zbyt prędki, nie spieszyło mu się nigdzie. Sowy nie przestawały wydawać odgłosów, a ślepia białych obcych patrzyły na pół kot, pół rysia… Na to dziwne zjawisko, niewytłumaczone zjawisko.
Długie kończyny ukucnęły uważnie przy wodzie. Nevastien wyglądał wręcz przecudnie w odbiciu wody. Otarł łapą nos, przybliżył go do powierzchni cieczy. Zaczął pić ją nieustannie. Tak bardzo był spragniony. I ta chłodna woda… Mrrr.  Jak dobrze ją pić po dniu wędrówki.
A o jakiej wędrówce mowa? O żadnej, prawie. Nie była to jakaś ważna sprawa. Po prostu spacer, małe polowanko, załatwienie innych potrzeb. Jednak odpoczynek od nich był konieczny. Oczywiście… Bo ten dzień był dla niego powolny, długi. Cieszył się niezmiernie, że to koniec. Nikogo nie poznał, ogółem miał mało znajomości. Nawet bardzo mało… No z wyjątkiem tych, których pozostawił za sobą. Nie byli mu potrzebni, był on w tamtym gronie niepotrzebny. Zajmował tam tylko miejsce… I dobrze, że ustąpił jakiemuś typowi. Niech on, albo ona się tam męczy.
Minęło trochę czasu nim skończył pić. Oblizał się po pysku… No bo co. Nie mógł palców lizać, więc zrobił to z pyszczkiem.
Śnieg zaczął obficie padać, na skos. Bardzo szybko go przybywało.
Uszatek rozglądał się. Jego mina była lekko wstrętna, ale musiał się pogodzić z tym, że jest śnieg. Ano, niestety.
Krokiem tym samym co przyszedł tu przybył do maleńkiej groty. Otrzepał się ze śniegu jak mógł. Wsunął się prędko pod koc… Było mu zimno. Mruczał sobie coś pod nosem. Na pewno coś o rozkoszy, iż miał uśmiech na swym pysku.
-Jak to miło leżeć sobie tak w ciepłym zakątku, kiedy na dworze zimno…-Powiedział nagle sam do siebie.
No oczywiście, że to były te pomruki.
Milutki uśmieszek nie znikał, ale myślał nad dzisiejszym dniem. Jego oczy zaczęły się powoli kleić ze zmęczenia, ale jednak… Nie mógł zasnąć! A to ci dopiero…
Jednak otworzył jedno ślepie. Może ktoś szedł? Słychać było kroki. A jednak! Nie… Nie, to tylko złudzenie. Rzadko kto go odwiedzał. Był po prostu samotny. Takie to jest życie. Robi ci nędzne psikusy, abyś tu miał radość, którą zaraz zastąpisz maleńką, cichą rozpaczą nas swoim marnym losem, a od żywota nic a nic. Musiał działać tylko i wyłącznie na własną łapę.
-Och, jak szkoda, że nikt nie przylazł.-myślał sobie, aby zasnąć.-Trochę sobie pomarzę, to zasnę niebawem… Ach, o mój losie, czemu jesteś na mnie taki zły? Co zrobiłem nie tak? Czyżbym popełnił jakiś błąd? Aj, na śmierć zapomniałem… „Bóg dał, Bóg zabrał”. No niestety. I tak też ze mną.
Tak bardzo chciałbym powierzyć tajemnicę tego głupiego bólu samotności… Dawno nigdy nie słyszałem czyjegoś głosu, a życie daje mi nadzieję, którą po chwili odbiera. Głupie to złudzenie. Kto w ogóle wymyślił to? Ach… Tak bardzo chciałbym ujrzeć czyjeś oczy, oczy kota. Najlepiej kota. Chociażby obcego, do którego mógłby chadzać na stare lata. Aby sobie nawzajem powierzać sekrety… Błagam, to może być nawet „pies-bandyta”! Ale kto mnie posłucha… Przecież to tylko moje myśli. Tylko sobie mogę je powierzać…

Takie właśnie zdania przemykały mu przez łeb patrząc na białą, aż prawie rażącą w ślepia pełnię księżyca. A może ktoś jeszcze przyjdzie? O tak późnej porze? Niestety, ale raczej nie. Zwątpiłby, potraktował jako kolejne złudzenie… Ale żeby był chociaż jeden ktoś, z kim mógłby zamienić kilka słów?
Czy zdarzy mu się kiedykolwiek zamienić z kimś… słowo?

Offline

 

Stopka forum

RSS
Powered by PunBB 1.2.23
© Copyright 2002–2008 PunBB
Polityka cookies - Wersja Lo-Fi


Darmowe Forum | Ciekawe Fora | Darmowe Fora
HĂ´tels Korbach Jastrzębia Góra pensjonaty taxi wałcz ukryta sobieszewo