Kotka odwróciła łebek i spostrzegłszy towarzyszkę usiadła układając ogon przy łapkach.
- Witaj. - odpowiedziała - Co tu robisz?

- Właściwie to przyszłam coś zjeść, szczury nie są zbyt smaczne. - powiedziała z lekką dozą humoru.
- Tak mi przyszło do głowy, to idealne miejsce na kryjówkę - mówiła rozglądając się i kiwając ogonem - psy już tu nie przychodzą, a już na pewno nie wejdą na po rozpadającej się drabinie.
Stała w drzwiach do drugiego pokoju.

Kotka weszła do drugiego pokoju. Leżało tam mnóstwo rzeczy jak złamane krzesło, którego nikt nie naprawił, skrzynia z deskami do kominka, jakaś stara kurtka rzucona w kąt. Koślawa już drabina stała w rogu pokoju.

W kilku susach podbiegła do okna i wyjrzała na zewnątrz. Śnieg sypał nieustannie, lekko z ukosa, dużymi lekkimi płatkami. Ziemię, drzewa i wszystko co było nieruchome przykryła warstewka białego puchu. Cała okolica jakby zasnęła, tylko sikory przelatywały to z krzaka na drzewo i z powrotem.
- To pierwszy śnieg, szybko zniknie. A póki co zakrywa nasz trop - spojrzała na Taishę. - Nam będzie łatwiej chodzić po śniegu, jesteśmy lżejsze od psów. Blisko stąd do lasu i jeziora, tam często bywają. Możemy szpiegować ich i sytuację, a potem się coś wymyśli.
Usiadła na parapecie.

Paka skoczyła za nią, a drabina lekko się chybotnęła od nagłego uderzenia jej łapek. Podeszła do Taishy.
- Co robisz? - spytała ciekawie. - Zgaduję, że chodzi o psy.

Kotka szwendała się to tu, to tam. Rozglądała się, wpychała nos w różne zakurzone dziury, wprawdzie nie lubiła kurzu, ale nie bała się też "ubrudzić" nieco łapek. Wskoczyła na duże kartonowe pudło, przykryte białym płótnem i spojrzała za nie. Na podłodze leżało średniej wielkości potłuczone lustro w drewnianej prostokątnej oprawce, tuż obok była w podłodze dziura po sęku. I nagle ogon Paki się uniósł i zaczął wywijać floresy w powietrzu.
- Chyba mam pomysł - zwróciła się do Taishy. - Nie będziemy ich straszyć, pokarzemy że jesteśmy sprytniejsi. Znajdźmy w lesie głęboki wykrot, albo rozpadlinę, wrzućmy tam coś na co lepiej nie spadać. W tym domu jest pełno rzeczy, które się rozpadły i są... ostre - zeskoczyła i podeszła do towarzyszki. - I zaprowadźmy Wiliama i jego bandę do pułapki. Co ty na to?

Kotka, słysząc obcy głos, błyskawicznie nastawiła uszu i spojrzała w podłogę. Cichutko cofnęła się bliżej Taishy, dała towarzyszce znak łapką by nic nie mówiła. Schyliła łebek w dół i szukała jakiejś szpary między deskami, węsząc jednocześnie zapach nieznanej osoby.