Imiona walczących: Tume i Wiliam
Stada walczących: Udomowieni i stado JŚ
Powód walki: Trening
Patrolujący: Paka[jak się nie zgodzi, to Ami]
To trening, dla okazji, że się spotkali. Oba psy stanęły na Polu Walki i skinęły głową na znak, że to tylko trening i nie będą zadawać ran na zawsze ani zabijać, bo trwa pomiędzy nimi sojusz.
- Zacznij, proszę. - Powiedział Tume i uśmiechnął się, stając do pozycji obrony.
//Kolejka:
1. Paka/Ami
2. Wiliam
3. Tume //

Było między rankiem, a południem. Na polu walki leżało trochę świeżego śniegu, widocznie spadł nocą. Dwa spore psy stanęły naprzeciwko siebie w odległości około trzech metrów. Tume pozwolił Wiliamowi zacząć, a sam przyjął postawę obronną zniżając nieco ciało i pewnie rozstawiając łapy na śniegu. Teraz wszystko zależy od ruchu Golden Retriwera.

Uśmiechnął się. Mimo, iż Tume był troszeczkę większy, Wiliam z jego mniejszym ciałem był zwinniejszy i sprytniejszy. Zaczął, biegnąc do przyjaciela, i podciął go. Atakiem rzucił się na niego, gryząc[ale nie aż tak mocno]. Obiegł go dookoła i zrobił to samo.

Na atak Tume specjalnie spadł, aby się przeturlać. Gdy Wiliam z niego ''odpadł'' uderzył go pazurami.

Najwyraźniej Tume znał się na rzeczy, tj. na technice obronnej. Podczas "przewrotu" jego futro nabrało nieco sypkiego śniegu. Wiliam dostał pazurami owczarka w lewy bark, ale to go nie powstrzymało przed następnym atakiem, udanym. Oba psy stały teraz naprzeciw siebie.

- Dobra, prawie wygrałeś! Teraz mój pewnie udany ruch!
Mówiąc zaczął biec w kierunku Tume i w ostatniej chwili pochylając się nisko, by przejechać pod jego brzuchem. Zatrzymując się, wskoczył na grzbiet owczarka i drpanął go pazurami. Zaraz po zrobieniu tego, szybko odbiegł od niego by nie być narażonym na ciosy.

Jednak, gdy pies wskoczył, Owczarek szybko zaczął się obracać, żeby Wiliam z niego spadł. Po tym szybko zagrodził drogę Retrivera, by nie mógł uciec i zadał cios następny, lecz pewnie marny.

Mimo dobrej obrony w postaci turlania, paru goldena spełniły swe zadanie. Dosięgły grzbietu Tume. Owczarek jednak nieźle się p chwili zamachnął... Czy może raczej było by nieźle, gdyby lepiej ocenił odległość. Jego łapa ledwie dosięgła klatki piersiowej Wiliama i tylko jego futro oraz ewentualnie naskórek mógł to odczuć.